Teatr japoński: spotkanie tradycji i nowoczesności.
„Zawsze staraj się jeść potrawy wyróżniające się pięcioma właściwościami: piękne, o przyjemnych zapachu, delikatne i miękkie, lekkostrawne oraz wysokiej jakości. Pozostałych unikaj!” – pisał we „Wskazówkach dla zachowania zdrowia i siły” Kaibara Ekiken, filozof neokonfucjański.
Pod tym względem Japonia nie różniła się od innych społeczeństw tradycyjnych: role kobiet i mężczyzn były – a często są do dzisiaj – wyraźnie rozdzielone.
Po ponownym otwarciu granic w Japonii odtworzono cesarską władzę, a kraj poddano intensywnej modernizacji, równoważąc ją postulatami wzmocnienia ducha japońskości. Państwo weszło na drogę mocarstwowości.
Był jednym z najbardziej szanowanych władców, symbolem nowoczesnej i silnej monarchii konstytucyjnej, w którą za jego czasów Japonia przekształciła się z zacofanego cywilizacyjnie państwa feudalnego.
I wojna światowa doprowadziła Japonię do pozycji światowego mocarstwa, co jednak nie uchroniło jej przed problemami. Najtrudniejsze były te gospodarcze. Lekarstwem na kryzys miała być m.in. agresja na kontynent, zgodna z nacjonalistyczną ideologią podboju Azji.
Zapraszamy w podróż przez niezwykłe dzieje mieszkańców Wysp Japońskich i ich państwa.
Japończycy mają własny kosmologiczny mit, a za moment powstania państwa uznają intronizację w 660 r. p.n.e. legendarnego cesarza Jinmu, uchodzącego za potomka bogini słońca Amaterasu.