Recenzja płyty: Robert Randolph and the Family Band, „Lickety Split”

Takiej płyty nie powinno się słuchać prowadząc samochód. Można niechcący zapomnieć o istniejących ograniczeniach szybkości.

Recenzja płyty: Trampled Under Foot, „Badlands”

Nic, tylko podziwiać.

Recenzja płyty: James Cotton, „Cotton Mouth Man”

To płyta dla miłośników klasycznego, porywającego bluesa w najlepszym wydaniu.

Recenzja płyty: John B. Spencer, „Bluesman”

Być może płytą zostanie zauważoną tylko przez nielicznych. Ale jestem pewien, że ci nieliczni będą oczarowani i zaczarowani.

Recenzja płyty: Otis Taylor, "My World Is Gone"

To płyta do wielokrotnego słuchania w skupieniu. Pośpiech nie jest wskazany.

Recenzja płyty: The Slide Brothers, "Robert Randolph Presents: The Slide Brothers"

Na płycie usłyszeć można zarówno muzykę gospel, jak i całkowicie świecką, w tym bluesa, funk i rocka.

Recenzja płyty: Hadden Sayers, „Rolling Soul”

Bardzo porządne granie i śpiewanie, bez mizdrzenia się i komercyjnego pudru.

Recenzja płyty: Eric Burdon, "’Til Your River Runs Dry"

Niektórym mogło się wydawać, że Eric Burdon to zgorzkniały starszy pan, z rozrzewnieniem wspominający piękne lata 60., sukcesy zespołu The Animals i odcinający coraz bardziej wyblakłe kupony z napisem „House of the Rising Sun”. Nic bardziej mylnego.

Recenzja płyty: Ben Harper/Charlie Musselwhite, "Get Up!"

Różnica wieku między tymi dwoma amerykańskimi artystami to 25 lat, czyli mniej więcej pokolenie. Jednak w muzyce takie związki nie są niczym dziwnym.

Recenzja płyty: Cee Cee James, "Blood Red Blues"

Ta płyta to ubiegłoroczny remanent, którego nie można pominąć. Mam na myśli wydaną latem 2012 r. płytę „Blood Red Blues”, nagraną przez amerykańską wokalistkę Cee Cee James.