Odpowiedz na 11 pytań, które zadano w 101 krajach.
Obóz rządzący przedwojenną Polską stoczył z młodymi radykałami‑antysemitami kilkuletnią wojnę o wyższe uczelnie i sromotnie ją przegrał. Powstały getta ławkowe.
Na prośbę premiera Paderewskiego prezydent Wilson przysłał komisję, by zbadała, czy w odzyskującej niepodległość Polsce Żydom dzieje się krzywda – wszak dochodziło do pogromów. Jej raport rozzłościł zarówno syjonistów, jak i większość polskich polityków.
Polskę antysemicką - przed wojną, w jej trakcie i po niej - wziął na warsztat Stefan Zgliczyński, publicysta związany z polską edycją „Le Monde diplomatique”. Lektura tego eseju o (za?) ostrym tytule jest podobnym wyzwaniem jak czytanie książek Jana Tomasza Grossa z „Sąsiadami” na czele.
Nie ma się co obrażać na „pożydzanie”, chociaż to nie był bon ton.
Rafał Ziemkiewicz wypowiedział się na temat Żydów w II Rzeczpospolitej i wywołał burzę. Dlaczego?
Bogato udokumentowane kompendium Aliny Całej o dziejach antysemityzmu w Polsce aż do czasów najnowszych to lektura ciekawa, a nawet smakowita.
Rasizm, seksizm, homofobia, islamofobia, antysemityzm, ejdżyzm, szowinizm, chamstwo, chuligaństwo, bandytyzm. To nie są specyficzne formy polskiej tożsamości. To jest wszędzie. Ale nie tak otwarcie. Jesteśmy inni?
W listopadzie na klatce schodowej bloku Pietrasiewicza leży przeznaczona dla niego bomba. Żeby się bał. Żeby ze strachu przestał poszukiwać w Lublinie żydowskiego miasta.
Uwagi na marginesie antologii Adama Michnika „Przeciw antysemityzmowi 1936–2009”.