Nowe próby kindersztuby w Niemczech

Niemieckie dzieci przejęły władzę w rodzinie. Zapomniały, co to dyscyplina, autorytet, obowiązek i szacunek. Sterroryzowani rodzice wołają o pomoc, coraz częściej przywołując tradycje surowego pruskiego wychowania.

Liryczni tajniacy

Byli oficerowie STASI stworzyli Komitet Wtajemniczonych. Organizację, która dba o ich interesy i pilnuje właściwej interpretacji przeszłości. Wydają też miesięcznik „Czerwony Lis”, a w księgarniach coraz częściej można kupić ich pamiętniki.

Awaria kompasu

W Niemczech, w rok po wyborach do Bundestagu, polityczny kociokwik. Z pozoru nic złego się nie dzieje, rząd ma w parlamencie przygniatającą większość, ale zarazem nie może wyjść z bezruchu.

Murowany pokój

Ołowiane milczenie

W Niemczech ukazała się książka Ute Scheub „Fałszywe życie. Poszukiwanie ojca”. Jej autorka pisze o swym ojcu, byłym esesmanie. Jego los w pewnym momencie w osobliwy i dramatyczny sposób splótł się z losem Güntera Grassa.

Nasze psy Pawłowa

Rozmowa z prof. Gesine Schwan, rektorem Uniwersytetu Viadrina.

Niemcy w polskim Sejmie

Skurcze sumienia

Czyżby wszystko było w porządku, gdyby Günter Grass, który w październiku 2007 r. skończy 80 lat, nadal zachował dla siebie swój wojenny epizod? Gdyby nie wyznał, że w listopadzie 1944 r. został powołany do formowanej z niedobitków i młodocianych poborowych dywizji Waffen SS, która została rozbita w kwietniu 1945 r. idąc na odsiecz Berlina?

Piąta kolumna

Abwehra od lutego 1939 r. tworzyła na terenie Polski organizacje bojowe i sabotażowe. Wśród agentów i dywersantów znaleźli się obywatele polscy narodowości niemieckiej, także służący w WP, z terenów Śląska, Wielkopolski, Kujaw, Pomorza i Małopolski Wschodniej. Najwięcej akcji grupy te przeprowadziły w sierpniu 1939 r. i w pierwszych dniach wojny.

Skończmy stare stulecie

Nazajutrz po otwarciu przez Erikę Steinbach wystawy „Wymuszone drogi. Ucieczka i wypędzenie w Europie XX w.” Günter Grass ujawnił, że jesienią 1944 r. służył w dywizji Waffen-SS. To nieoczekiwane wyznanie noblisty, który od lat jest lewicowym sumieniem Republiki Federalnej, można uznać za kontrę dla tych, którzy berlińskie Centrum Przeciwko Wypędzeniom wciąż jeszcze wyobrażają sobie jako mauzoleum niemieckich cierpień. Było cierpienie, była też wina.