Agnieszka Przepiórska jest w roli Ginczanki żywiołowa i bardzo przekonująca, znakomicie też interpretuje jej wiersze.
Neon trafia w moment, kiedy w społeczeństwie wykluczenie staje się codziennością. Nazwisko Chominowej świecące wesoło na murze dawnego getta może być dla wielu bolesne.
Ile książek, tyle wizerunków Zuzanny Ginczanki, ale ta biografia zasługuje na szczególną uwagę.
Ginczanka powróciła z impetem. Wraca od lat 90., ale od czasu wystawy w Muzeum Literatury (2016 r.) jest cały czas obecna – co rok pojawiają się kolejne książki o poetce z Równego.
Jarosław Mikołajewski opisuje swoją obsesję związaną z postacią Zuzanny Ginczanki i jej poezją, tropi jej ślady, rozmawia z ludźmi, którzy ją znali.
Losy i twórczość Zuzanny Ginczanki, zamordowanej w 1944 r. poetki z kręgu Tuwima, przypomniała wystawa w Muzeum Literatury. Czas jednak, żeby na stałe wprowadzić ją do kanonu.