Ze wszystkich dziewięciu bohaterek „Trojki” – licząc te, które od autorki dostały możność mówienia we własnym imieniu – tylko jedna nie tańczy tanga. Nie musi: jest bezpaństwowcem.
Książka Małgorzaty Nocuń jest hołdem dla rozmówczyń i wszystkich „kobiet poradzieckich”. Historię Rosji opowiadają przede wszystkim mężczyźni. Ona chciała oddać głos kobietom.
Kolonializm ekspandował na zewnątrz i do wewnątrz, a Rosja świadomie i w cyniczny sposób tą kartą gra. Podwójnie: wykorzystując poczucie krzywdy swoich byłych kolonii i romantyzując obraz ojczyzny.
Brak zaufania do polityków i niechęć do politycznego zaangażowania. Przywiązanie raczej do dóbr materialnych niż praw człowieka. Pochwała demokracji, ale niekoniecznie liberalnej; taki obraz społeczeństw byłego obozu socjalistycznego pokazuje badanie przeprowadzone w Czechach, Polsce, na Słowacji i Węgrzech.
Wielu młodych Turkmenów drażni, że nie może chodzić do meczetów, klubów, prowadzić samochodów czy mówić tego, co myśli. A wielu nie zdaje sobie sprawy, że coś jest nie tak.
Na pogrzebie prezydenta Uzbekistanu spotkało się pokolenie prezydentów satrapów. Mistrzów postradzieckiej transformacji, którzy mimo upływu ćwierćwiecza wciąż rządzą Azją Centralną.
W kolejnych republikach dawnego ZSRR dochodzą do władzy prorosyjscy politycy. Początek odbudowy imperium? Raczej powrót do normalności.
20 lat temu rozpadł się ZSRR. Na ile dawne radzieckie prowincje wybiły się na niepodległość?
Na żądanie Moskwy kraje, wchodzące w skład Federacji Rosyjskiej rezygnują z niepodległości i wykreślają ze swoich konstytucji zapisy o suwerenności i obywatelstwie.