Moim stałym odnawialnym źródłem ciepła był ojciec. 14 lutego miną dwa lata, od kiedy to źródło mi się wyczerpało. Nastrój niewalentynkowy.
Daniel mówił, że sprzedawcy wymyślają kolejne święta, by kreować potrzeby na nowe słodycze, slipy w amorki czy tipsy z serduszkami. Będzie dygresja: nigdy nie zrozumiem trendów modowych. Patrzę na długie pazury osób pracujących przy kasach lub komputerach zdziwiona. Czy kolorowe szpony rozszarpią
Rok temu o tej porze stałam na Wezuwiuszu przezywanym przez mojego młodszego syna Wyziewiuszem.
, ale ja chyba odziedziczyłam gen lęku po ojcu. Daniel odmawiał chodzenia do kina na filmy wojenne. Był raczej zniesmaczony tym, że „ucharakteryzowani aktorzy odgrywają śmierć mojej rodziny”. Takie pokolenie, taki los. Dziś serce mi pęka, gdy widzę rysunki naszego siedmiolatka. Z folderu
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Siedemnasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o pierwszych tekstach w „Polityce” (dowiemy się, czy ekonometria jest nauką burżuazyjną), spotkaniu z Mieczysławem Rakowskim i felietonach.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Szesnasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o życiu w 1957 r., studiach, pierwszej kawalerce oraz o tym, że nie wystarczy olej w głowie.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Piętnasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o jego wuju i pierwszym męskim autorytecie: gen. Jakubie Prawinie.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Czternasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o echach Czerwca 1956 r. w Poznaniu, polsko-radzieckich małżeństwach i kobietach dzieciństwa Daniela Passenta.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Trzynasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o pracy w redakcji „Sztandaru Młodych”, maszynach do pisania i laptopach. Oraz o tym, że warto teksty doczytywać do końca, nawet na szkolnej tablicy.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Dwunasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o Październiku ′56 w Warszawie, „Sztandarze Młodych” i pierwszej zawodowej porażce.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Jedenasta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o rozmowach międzymiastowych i pierwszym dniu w leningradzkim akademiku.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Dziesiąta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o studiach ekonomicznych w Związku Radzieckim i podróżach pociągiem. Komu czapka przymarzła do szyby?
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Dziewiąta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o trudnej maturze w 1955 r. (przedmioty ścisłe!).
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Ósma rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o zbieraniu ziemniaków i nie tylko.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Siódma rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o sympatiach, spotkaniu po latach i antysemityzmie.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Szósta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o drodze do szkoły, nauce, pierwszej szkolnej sympatii oraz o Andrzeju Wajdzie i rzucie Biskupina.
Poza Polską nie ma kraju, który ofiarował mi więcej niż USA. Nie mogę milczeć, kiedy polski rząd niszczy nasze stosunki z USA.
-career). Udało się. Był to kolejny ważny krok w moich stosunkach z USA. W 1979 r. wraz z Agnieszką i małą Agatą znalazłem się w Cambridge koło Bostonu. Agata, podobnie jak kiedyś ja w Berlinie, zaczęła swoją edukację w szkole amerykańskiej. Ja wybrałem kilka kursów, w tym – nie wiadomo po co
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Piąta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o powrocie do Warszawy i szkole TPD.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Czwarta rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o pierwszym dniu w szkole.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Trzecia rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o pierwszym spotkaniu z prawdziwą rodziną. Posłuchaj także:Odc. 1: Dzieciństwo w czasach HolokaustuOdc. 2: W pociągu do republik radzieckich
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Druga rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o pociągu do republik radzieckich.
Pogłębiona, czasem żartobliwa rozmowa o dzieciństwie w czasie wojny, dorastaniu, rodzinie, wartościach i pracy dziennikarskiej Daniela Passenta.
Pierwsza rozmowa Agaty Passent z Danielem Passentem – o dzieciństwie w czasach Holokaustu.
Cichy francuski biurokrata rozpętał aferę na pół świata z udziałem władz Polski i Kraśnika, miasta bez grzechu, które do niedawna obywało się bez Wi-Fi, 5G i (nadal) ideologii LGBT.
coraz gorzej skrywanym eurosceptycyzmem Zjednoczonej Prawicy. Daniel Passent: Francuzowi wstęp wzbroniony! Kto donosi na Polskę? Joanna Lasserre z francuskiego stowarzyszenia ADDP bezkompromisowość Beaune’a odbiera pozytywnie. ADDP, czyli Association Defense de la Démocratie en Pologne, to
Chyba nie ma pisarza polskiego, którego by Polska nie bolała.
– powieści czytam rzadko. Agata mówi, że to jest dowód lenistwa umysłowego, Varga by napisał „zidiocenia”. Jak mi córka przyniesie „Serotoninę” lub „Uległość” albo krytycy wskażą Tokarczuk, to przeczytam, inaczej bym był jak minister – kawałek
aktor amator. Wszyscy byli w doskonałych humorach, choć przy składaniu zamówień dały się wyczuć pewne różnice, powiedzmy, klasowe. Klasa ekonomiczna (KTT, Agata i ja) zamawiała najtańsze dania, głównie spaghetti, by nie nadużyć gościnności gospodarza. Klasa biznes (Samson, Stomma i osoba mu
Nie zbywajmy takich historii pogardliwym „naiwna!”. Nowocześni wyłudzacze potrafią skutecznie manipulować umysłami, bo zbierając dane, wyczuwają nasze słabe punkty.
: „Keep up the good work”. Co za radość i wdzięczność. Miliarder, a taki skromny, no i dostępny w kieszeni i torebce na smartfonie. Polecił Oli kontakt ze swym najlepszym brokerem Danielem Leroyem. Jeśli tylko Ola zechce, Daniel krok po kroku nauczy ją inwestowania na Forexie, bo to
Przez osiem lat rząd Tuska nie dopłacił do kart zgonu ani grosza. Ludzie umierali za bezcen.
„R” – mówi profesor. I dodaje: To już może lepiej ja pana zapiszę. Przez jedno „S” czy przez dwa? Dzwonię więc do pani kardiolog na „B”, odzywa się… urolog na „B”. – Ale ja nie chcę urologa na „B”, ja chcę doktor Agatę na
Niepokojąca cisza panuje wokół wraku. Teraz wszystko wydaje się ważniejsze niż Tu-154M.
Polską. Do ich głównych osiągnięć należy kolorowa fotografia Donalda Trumpa z Witoldem Waszczykowskim (wisi w Owalnym Gabinecie), polski prezydent na kolacji przy tym samym stole co prezydent USA oraz niezapomniane pytanie Melanii Trump do Andrzeja Dudy: „Gdzie jest Agata?” (w wersji
Mamy do czynienia ze skoncentrowaną, systematyczną i – co ważne – zorkiestrowaną nagonką na nasz kraj.
oraz publicyści” – donosi red. Makowski. Czyni to śmiało i po nazwiskach: Jerzy Kuczkiewicz, Tomasz Bielecki, Joanna Berendt, Sławomir Sierakowski, Jarosław Kurski, Aleksandra Cichowlas, Bartosz T. Wieliński, Michał Broniatowski, Maya Rostowska, Maciej Stasiński, Piotr Moszyński, Agata
Nie oczekuję od każdego filmu, wiersza czy sztuki teatralnej, żeby była zgodna z taką lub inną polityką historyczną, ba, nawet z tak zwaną prawdą obiektywną. Od tego są podręczniki.
główne aktorki filmu, Agata Kulesza i Agata Trzebuchowska, spełniają chyba wymogi estetyczne redaktora? Wszystko to jednak drobiazg w porównaniu z pytaniem zasadniczym: czy „Ida” to prawda czy antypolska propaganda? W pytaniu tym kryje się sugestia, że gdyby film był prawdziwy, to byłby
życia publicznego, gdzie poważni (?) politycy komentują w telewizji plotki o rzekomej ciąży pani minister. Honor dziennikarzy uratowała z kolei Agata Nowakowska, która w „GW” poddała rzeczowej analizie przypadki Joanny Muchy. Szkoda tylko, że napisała: „A
tytuły programów, które dobrze oddają obowiązujący „trynd”: szybko, krótko i bez gry wstępnej. Młodzież rządzi prawie wszędzie. Agata Bielik-Robson, filozofka, twierdzi (w „Dzienniku”), że do „Rzeczpospolitej” pisze „idealistyczna młodzież”. Szanowna
„mogą się przydać”. Znam piękne kobiety z branży piar, jak Ela Łebkowska czy Agata Janicka, które znają wszystkich (i które każdy chciałby poznać), bo to jest w ich branży warunek sine qua non. Tak było, ale przed narodzeniem Kulczyka. Teraz nastała nowa era. Zamiast transparentów
stary. Jest to raczej ogródek jordanowski niż kawiarnia literacka. „Warszawka to grupa snobów” – twierdzi dziennikarka Beata Sadowska, a miarodajny w tej dziedzinie Marcin Meller mówi, że na pewno należą do Warszawki: Paweł Deląg, Agata Konarska, Maciej Dowbor