Pierze pod pancerzem

Rozmowa z hiszpańską aktorką Penelope Cruz, grającą główną rolę w filmie „Volver” Pedro Almodovara

Janusz Wróblewski: – „Volver” to powrót Almodovara do czasów jego dzieciństwa, do kobiet, wśród których dorastał, do rodzinnej La Manchy i do komedii (po bardzo poważnym „Złym wychowaniu”). A dla pani? Penelope Cruz:– Przede wszystkim do języka, bo nie mam zbyt

Mały wielki ekran

Nakręcenie filmu kinowego bez udziału telewizji publicznej graniczy dziś z cudem. Podobnie – nakręcenie filmu z jej udziałem. Czy tak będzie już zawsze?

nadzieja” Feliksa Falka. A więc normalnie, bez rewelacji i przełomów. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że młodemu menedżerowi uda się przekonać władze, że wspieranie polskiej kinematografii to także misja telewizji publicznej. Janusz Wróblewski

Piękni dwudziestoletni

Są bardzo, bardzo młodzi, ale mają już swoje fankluby. Ich honoraria porównywalne są do gaż weteranów amerykańskiego kina. Nowi aktorzy podbijają Hollywood.

Bajka o chińskim smoku

Zrealizowana za 35 mln dol. filmowa fantazja Chena Kaige’a „Przysięga” jest najkosztowniejszym przedsięwzięciem w dziejach chińskiego kina. To kolejna megaprodukcja z Kraju Środka, która próbuje wskrzesić mit wielkiego cesarstwa.

. Rynek decyduje przecież o wszystkim. Janusz Wróblewski Dobiec do słońca Rozmowa z Chenem Kaige’em O czym jest „Przysięga”? Zainspirowała mnie stara, licząca tysiące lat mitologia. Zwłaszcza mit o człowieku, który potrafi szybko biegać. Marzył, by dobiec do słońca, ćwiczył, ale

Genialne oszustwo

„Zrozumieć Hollywood” to prawdziwa perła. David Thomson, amerykański krytyk i historyk kina, napisał obrazoburczą książkę, która obejmuje przeszło stulecie dziejów amerykańskiej kinematografii. Czyta się ją jednym tchem.

Rana w pamięci

Rozmowa z brytyjskim reżyserem filmowym Kenem Loachem, zdobywcą Złotej Palmy w Cannes

Janusz Wróblewski: – Dramat psychologiczny „Wiatr buszujący w jęczmieniu” mówi o początkach wojny domowej w Irlandii. Dlaczego podejmuje pan ten temat, gdy konflikt już wygasł, a IRA zdecydowała się na złożenie broni? Ken Loach: – To mój drugi film o wojnie domowej w

Salon z kuchnią

Cannes to wciąż najbardziej snobistyczny, ale jednocześnie najważniejszy festiwal na świecie. Filmy tu pokazywane wyznaczają trendy i mody, tu o Złotą Palmę walczą najwspanialsi reżyserzy z całego świata. W tym roku również nie zabrakło wielkich nazwisk. Międzynarodowe jury obradujące pod przewodnictwem chińskiego reżysera Wonga Kar-waia główną nagrodę przyznało wybitnemu brytyjskiemu reżyserowi Kenowi Loachowi, autorowi filmu „Wiatr buszujący w jęczmieniu”.

Grzeszny kod

Zamiast huraganu mającego zachwiać wiarą milionów katolików, mamy lekki wiaterek. Ale filmowa adaptacja bestsellera Dana Browna to niewątpliwie świetny interes.

dyskusji nad mitem, metaforą i naszym „kulturowym DNA”. Bo skoro „oni”, czyli przywódcy Kościoła, tak mocno ingerowali w historię początków chrześcijaństwa, to czego jeszcze nie wiemy? Czego jeszcze musimy się dowiedzieć? To naprawdę ważne pytania, zwłaszcza teraz, gdy tak wiele kłamstw serwują nam media. Janusz Wróblewski z Cannes

Filmy dla wygłodzonych

Wydawało się, że moda na filmowe dokumenty będzie krótkotrwała. Że minie, gdy zejdą z ekranów błyskotliwe „Zabawy z bronią” czy „Być i mieć”. Ale dokument znalazł swoją tajną broń: kontrowersyjne tematy i lekceważenie poprawności politycznej.

ją jak ciemną zasłonę, której należy się za wszelką cenę pozbyć, dokonują jednak arcyciekawych i nierzadko kłopotliwych odkryć. Do widzów należy decyzja, co z tą wiedzą zrobić.Janusz Wróblewski

Piekło człowieka upodlonego

Na przeglądach twórczości Bergmana, które odbywają się w wielu polskich miastach, brakuje wolnych miejsc. Młodzi ludzie wykupują karnety i z niedowierzaniem odkrywają zapomnianego artystę, który mówi ich językiem. O filozofii, życiu i śmierci, o miłości i cierpieniu.

aberracje jednego człowieka, które nie powinny decydować o obrazie całej zbiorowości. Wiadomo, że nie wszyscy Szwedzi są z lekka nienormalni i że nie wszyscy Polacy są zbzikowani na punkcie religii. Niemniej każdy ma te same problemy, które tylko Bergman potrafił z taką bezwzględnością wywlekać na światło dzienne. I łagodzić strach oraz wstyd powstały po ich ujawnieniu. Janusz Wróblewski

Bardzo czarne myśli

Rozmowa z amerykańskim reżyserem filmowym Spike’em Lee, twórcą kryminału „Plan doskonały”

Janusz Wróblewski: – Wiele osób nazywa pana najbardziej niepokornym Afroamerykaninem. Spike Lee: – Tak uważają dziennikarze. W Ameryce jest wiele spraw, które rodzą gniew. Ale tylko nieliczni mają odwagę o nich głośno mówić. Ja nie mam oporów przed krytykowaniem. Sam decyduję, co mi

W każdym siedzi anioł

Rozmowa z francuskim reżyserem Lucem Bessonem, autorem filmu „Angel-A”

Janusz Wróblewski: – Kilka dni temu wręczono Oscary. Zaskoczył pana werdykt Akademii Filmowej? Luc Besson: – Nie, ponieważ nie znam żadnego z nominowanych tytułów. Wstyd się przyznać, ale przez ostatni rok rzadko chodziłem do kina. Dużo pracowałem. Przygotowałem dokument o sukcesach

Kim Ki-duk, reżyser „Łuku”, o swoich próbach zrozumienia świata

Ciemna strona pisarza

Rozmowa z amerykańskim aktorem Philipem Seymourem Hoffmanem, grającym główną rolę w filmie „Capote”

Janusz Wróblewski: – „Capote” nie jest klasycznym filmem biograficznym, a pańska kreacja wykracza daleko poza aktorskie standardy spotykane w tego typu produkcjach. W jaki sposób udało się panu osiągnąć tak niebywałą ekranową wiarygodność? Philip Seymour Hoffman:– Przed

Mówmy głośno o wolności

Rozmowa z George’em Clooneyem, którego możemy obecnie zobaczyć w filmach „Good night and good luck” i „Syriana”

Janusz Wróblewski: – „Good night and good luck” oraz „Syriana” to nie jedyne w tym sezonie nominowane do Oscara filmy polityczne. Pierwszy z nich mówi o walce niezależnych mediów z władzą, która chce je kontrolować. Drugi porusza problem skomplikowanego układu

Pomiędzy sobą a tym drugim

Rozmowa z francuskim reżyserem François Ozonem, autorem filmu „Czas, który pozostał”, wchodzącego na nasze ekrany

Janusz Wróblewski: – Jeden z wczesnych pana filmów – „Pod piaskiem” – mówi o żałobie po utracie kochanej osoby. Najnowszy – rozwija podobny wątek, opisując ostatnie dni chorego na raka geja. Dlaczego będąc artystą w stosunkowo młodym jeszcze wieku, bo przed