Wokół cerkwi i monasterów
Dzieje Kościoła prawosławnego w Rumunii
Jedyny naród łaciński wyznania prawosławnego. Historia chrześcijaństwa na ziemiach rumuńskich sięga pierwszych wieków istnienia tej religii. Obecnie w Rumunii funkcjonuje kilka wyznań, przy czym większość Rumunów należy do Kościoła prawosławnego, w przeciwieństwie do innych narodów łacińskich, z których większa część jest w składzie Kościoła rzymskokatolickiego. Jest to jedyny na mapie Europy naród łaciński wyznania prawosławnego.
Kościół prawosławny w historii narodu rumuńskiego pełnił funkcję religijno-moralną, odegrał też znaczącą rolę kulturową. Pierwsze księgi, które zostały napisane i wydrukowane, najpierw w języku cerkiewnosłowiańskim, a następnie w rumuńskim, były księgami cerkiewnymi. Pierwsze dzieła literackie były również dziełem duchownych. Pierwsze szkoły mieściły się w budynkach cerkiewnych lub monasterskich. Kościół prawosławny wniósł znaczący wkład w rozwój sztuki rumuńskiej. Organizował również instytucje opieki społecznej.
Początki na ziemiach rumuńskich. Grota św. Apostoła Andrzeja w Dobrudży jest miejscem uważanym za jego schronienie niedługo przed męczeńską śmiercią. Jest on dziś jednym z duchowych patronów Rumunii. Pisma ojców Kościoła sprzed I soboru powszechnego w Nicei (325 r.) przytaczają znaczną liczbę nazw miejscowości znad dolnego Dunaju, gdzie istniały wspólnoty chrześcijańskie, o których pamięć podtrzymują również lokalne tradycje monastyczne. Według historyka Tertuliana (II/III w.) imię Chrystusa stało się znane „ludom Galii, Brytanii, Sarmatów, Daków, Germanów i Scytów”. Wpływy chrześcijaństwa na obszarze dzisiejszej Rumunii wzmocniły się po aneksji Dacji do Cesarstwa Rzymskiego.
Po wczesnym chrześcijaństwie północnych populacji naddunajskich pozostało niewiele świadectw archeologicznych i dokumentalnych, poza Dobrudżą.