Pilot bombowca. Zawsze pociągała go polityka zagraniczna i tak się złożyło, że był świadkiem tworzenia się nowego światowego układu sił: upadku bloku sowieckiego w Europie Środkowo-Wschodniej i zjednoczenia Niemiec. A do historii przeszedł jako architekt międzynarodowej koalicji, która zmusiła Irak do wycofania się z Kuwejtu podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 r.
George Herbert Walker Bush wszedł do polityki amerykańskiej jako działacz Partii Republikańskiej w wieku 35 lat. Pochodził z zamożnej i wpływowej rodziny – jego ojciec Prescott Bush był bankierem i senatorem. Zapewnił synowi edukację w prywatnych szkołach. Wychowywano go w duchu patriotycznym, toteż podczas drugiej wojny światowej w wieku 18 lat zgłosił się do służby w lotnictwie marynarki wojennej. Odbył ok. 60 lotów bojowych jako pilot bombowca podczas walk z Japonią na Pacyfiku w latach 1942–44. Omal nie zginął we wrześniu 1944 r. Jego samolot został zestrzelony przez Japończyków podczas ataku na wyspę Chich-Jima. Bush wyskoczył na spadochronie i został uratowany przez amerykański okręt podwodny, ale dwaj inni członkowie załogi zginęli.
Szef CIA. Przeniesiony do USA, gdzie szkolił żołnierzy, w 1945 r. założył rodzinę, żeniąc się z Barbarą Pierce. Mieli sześcioro dzieci, z których jedno, córka, zmarło na białaczkę w wieku trzech lat. Barbara później udzielała się w stowarzyszeniu wspierającym rozwój hematologii. Założyła też fundację do walki z analfabetyzmem. Po ślubie przenieśli się do Teksasu, George Herbert skończył studia ekonomiczne na uniwersytecie Yale i rozkręcił firmę eksploatującą podmorskie złoża ropy naftowej.
Mimo porażek wyborczych – przegrał wyścig do Senatu – kontynuował działalność polityczną. Prezydent Richard Nixon mianował go ambasadorem USA przy Narodach Zjednoczonych.