Pierwszy wyścig zbrojeń. Technika wojskowa na polach bitew I Wojny Światowej

Mechaniczną rzeźnię, zapamiętaną przez całe pokolenia, umożliwiła XIX-wieczna rewolucja przemysłowa i powstałe dzięki niej nowe bronie.

Produkty podstawowe. Najważniejszym materiałem dla inżynierii są – często dziś niedoceniane – stal oraz żeliwo. Rewolucja przemysłowa (wynalazki Henry’ego Bessemera, Friedricha i Wilhelma Siemensów, Emile’a i Pierre’a Martinów, Paula Héroult) sprawiła, że o ile w 1850 r. na całym świecie wyprodukowano 270 tys. ton stali, to w 1913 r. aż 76 mln ton!

Innym ważnym metalem stało się aluminium. Powszechne dziś i niemal niezauważane, jeszcze w połowie XIX w. było materiałem droższym od złota. I tu poszukiwania nowych metod pozyskiwania (Henri Sainte-Claire Deville, Charles Martin Hall, Paul Héroult) sprawiły, że produkcja zaczęła rosnąć błyskawicznie, by w 1914 r. osiągnąć poziom 70,8 tys. ton po ok. 0,35 dol./kg. Pozwoliło to m.in. braciom Wright na skonstruowanie lekkiego silnika do swojego samolotu, a hrabiemu Zeppelinowi na zbudowanie słynnych sterowców.

AKGUmundurowanie żołnierzy: francuskich (w trakcie wojny zrezygnowano z czerwonych spodni).

Produktami niezwykle ważnymi były kwas siarkowy i kwas azotowy. Pomysły Clemensa Winklera i Rudolfa Knietscha sprawiły, że o ile w 1870 r. w Wielkiej Brytanii i Niemczech wyprodukowano odpowiednio 590 tys. i 43 tys. ton kwasu siarkowego, to w 1913 r. – 1082 tys. i 1727 tys. ton. Z kolei dzięki nowym metodom wytwarzania kwasu azotowego (Henry Cavendish, Ignacy Mościcki, Kristian Birkeland i Samuel Eyde, Charles Frédéric Kuhlmann, Fritz Haber) w 1907 r. w Wielkiej Brytanii wyprodukowano go 60 tys. ton, a w Niemczech 100 tys. ton.

Materiały wybuchowe. Bez kwasów azotowego i siarkowego nie powstałaby nowa generacja materiałów wybuchowych: miotających i kruszących. Najbardziej znana z wybuchowych nitrozwiązków jest nitrogliceryna, oleista ciecz otrzymana w 1847 r.