Ententa
Francja
Joseph Joffre (1852–1931), marszałek Francji, naczelny wódz od 1914 r., zwolennik działań ofensywnych. Po zwycięskiej bitwie nad Marną niezwykle popularny (Papa Joffre), odwołany w grudniu 1916 r.
Robert Nivelle (1857–1924), generał dywizji, naczelny wódz od 1916 r., wyznawca zasady „artyleria zdobywa, piechota okupuje”, zwolennik agresywnych działań zaczepnych, odwołany po krwawym niepowodzeniu ofensywy z kwietnia 1917 r.
Philippe Pétain (1856–1951), marszałek Francji zwany Lwem Verdun, głównodowodzący armii francuskiej od 1917 r., zwolennik siły ognia, współtwórca strategii wojny na wyczerpanie, powstrzymywał się z generalną ofensywą do czasu przybycia Amerykanów.
Ferdinand Foch (1851–1929), marszałek Francji, Wielkiej Brytanii i Polski, szef francuskiego Sztabu Generalnego, przewodniczący Najwyższej Rady Wojennej Sprzymierzonych i naczelny wódz armii sprzymierzonych (1918), zwolennik działań ofensywnych, uważany za najwybitniejszego generała sojuszników.
Rosja
Mikołaj Mikołajewicz Romanow (młodszy) (1856–1929), Chytrus – jak nazywano go w kawalerii, wielki książę, generał kawalerii, naczelny wódz od 1914 r., odwołany po niepowodzeniach w Galicji i Kongresówce (1915), namiestnik Kaukazu i formalny głównodowodzący Armii Kaukaskiej (faktyczny dowódca Mikołaj Mikołajewicz Judenicz), ponownie powołany na stanowisko naczelnego wodza 2 marca 1917 r., usunięty 11 marca. Jako wódz naczelny wykazał się nieudolnością, a w jego sztabie panował zamęt.