Słowo przeciw słowu
Słowo przeciw słowu. Dwugłos o strategiach piarowych uczestników konfliktu
Każda wojna jest także wojną informacyjną. W przypadku obecnego konfliktu na Bliskim Wschodzie zalew różnego rodzaju dezinformacji jest zjawiskiem dojmującym i frustrującym. Być może najbardziej dotkliwą jej postacią jest wybiórcze i stronnicze przedstawianie faktów oraz komentowanie ich w sposób zgodny z oczekiwaniami zaangażowanej emocjonalnie publiczności.
Konfliktowi towarzyszy obfitość doniesień, zdjęć i materiałów wideo, a jednocześnie nigdy jeszcze nie było tak źle z dostępem do niezależnych źródeł informacji. Generalnie dysponujemy tym, co mówią nam strony konfliktu oraz pracownicy ONZ i inne osoby, które przebywają w Gazie za wiedzą i pozwoleniem Hamasu i armii izraelskiej. Dlatego niewiele mamy udokumentowanych i potwierdzonych informacji na temat sytuacji w Gazie.
W dwóch tekstach pokazujemy sposoby urabiania opinii publicznej przez obie strony konfliktu.
Strategia piarowa Hamasu
Izrael jako agresor. W szeroko rozpowszechniane przez Palestyńczyków fejki, jakoby 7 października był izraelską prowokacją, prawie nikt nie wierzy, niemniej nad rzezią dokonaną na Izraelczykach przez Palestyńczyków świat przeszedł do porządku dziennego. Po kilku dniach głośno deklarowanego współczucia dla ofiar i wsparcia dla Izraela rozpoczęła się medialna kanonada. Izrael występuje w niej w roli agresora, który nie dość, że napadł na Gazę, to dokonuje tam czystek etnicznych. Żąda się od niego zaprzestania walki. Hamas podkreśla, że od izraelskich pocisków giną cywile. Nie przyznaje jednak, że cywile ci z premedytacją używani są przez Hamas jako żywe tarcze. Zaprzecza temu i trzeba przyznać, że społeczność międzynarodowa chętnie w to wierzy, obwiniając o straty w ludności cywilnej wyłącznie Izrael.
Zbrodnie wojenne są w tej wojnie faktem, gdyż o brutalnym zachowaniu niektórych żołnierzy izraelskich, nadużywaniu przemocy oraz kradzieżach wiadomo z przekazów nie tylko palestyńskich, lecz również izraelskich.