Niepełnosprawny. Cieniem na życiu syna króla Polski Augusta III położyła się niepełnosprawność, która utrudniała mu codzienne funkcjonowanie. Fryderyk Krystian cierpiał prawdopodobnie na paraplegię, czyli paraliż obu kończyn dolnych, który mógł być wynikiem uszkodzenia rdzenia kręgowego. Nawet dzisiaj choroba ta jest praktycznie nieodwracalna, a podstawową formą leczenia jest rehabilitacja, znacznie rzadziej zabieg ortopedyczny. W XVIII w. na osiągnięcia medycyny młody Wettyn nie miał co liczyć, więc poruszał się za pomocą specjalnie dlań skonstruowanego wózka inwalidzkiego. Mimo nalegań ojca nie zrzekł się swoich praw do tronu elektorskiego na rzecz młodszych braci, nie posłuchał też rad matki, która jako gorliwa katoliczka sugerowała mu wstąpienie do stanu duchownego.
Niedopuszczany do rządzenia. Po 1733 r. przebywał w pałacu na Taschenbergu, gdzie znajdował się tzw. młody dwór następcy tronu. Odbył również, wzorem ojca i dziadka, książęcą Grand Tour po państwach europejskich w latach 1738–40. Trasa jego podróży wiodła przez państwa włoskie. Zwiedził m.in. Mediolan, Florencję, Neapol i Rzym. Dał się poznać jako wielki miłośnik sztuki. Kolekcjonował dzieła malarskie. To jemu zawdzięczamy m.in. to, iż w drezdeńskiej Galerii Starych Mistrzów znajduje się pokaźny zbiór – ok. 70 obrazów – wybitnej włoskiej artystki Rosalby Giovanny Carriery.
Po powrocie osiadł w Dreźnie. Nie był dopuszczany do rządzenia, niemniej nie krył się ze swoim negatywnym stosunkiem do pierwszego ministra Heinricha von Brühla, którego styl sprawowania władzy zdecydowanie odrzucał. Wokół Fryderyka Krystiana zaczęli gromadzić się ludzie stanowiący swego rodzaju opozycję wobec brühlowskiego modelu rządów w Saksonii i Rzeczpospolitej.