Mauzoleum w dawnym klasztorze Altzella. Klasztor Altzella to dawne opactwo cystersów położone na zachód od miasta Nossen. Założył je w XII w. margrabia Miśni Otton zwany Bogatym. Pierwsi cystersi wprowadzili się w 1175 r., a budowę klasztoru i kościoła klasztornego ukończono dwadzieścia lat później. W latach 1190–1381 było to miejsce pochówku członków dynastii Wettynów. Od 1339 r. jako miejsce ich spoczynku służyła kaplica św. Andrzeja (kaplica Książęca). W niej pochowano pięciu z nich, w tym Ottona i jego żonę Jadwigę.
Klasztor został rozwiązany w czasie reformacji w 1540 r., jego dobra zsekularyzowano, a budynki zaczęto rozbierać. Przy czym największa rozbiórka miała miejsce podczas rządów elektora Saksonii Augusta I. Elektor Jan Jerzy II zlecił w 1676 r. przeprowadzenie wykopalisk w poszukiwaniu szczątków swoich przodków. Zaordynowana przez niego budowa nowej barokowej kaplicy grobowej pozostała jednak niedokończona. Dopiero w 1787 r. z inicjatywy elektora Fryderyka Augusta III zbudowano taką w stylu neoklasycystycznym – jednonawową, z frontem przypominającym świątynię o trójkątnym szczycie – wykonaną z białego marmuru z Crottendorf.
W krypcie pod marmurową płytą pamiątkową jest pochowanych 27 członków rodu, w tym przeniesione tu ciała z dawnej kaplicy św. Andrzeja.
Kaplica Książęca katedry w Miśni. Gotycka katedra św. Jana i Donata jest częścią zespołu architektonicznego na wzgórzu zamkowym w Miśni, gdzie stoi również zamek Albrechtsburg. W związku z założeniem diecezji miśnieńskiej w 968 r. miejsce to jest w pewnym stopniu chrześcijańskim zalążkiem Saksonii. Wielu margrabiów Miśni działało tutaj jako dobroczyńcy.
Książę elektor Saksonii Fryderyk Kłótnik zlecił w 1425 r.