Połączenie międzynarodowe. Sprawne funkcjonowanie dworu króla Augusta II wymagało stworzenia bezpośredniego połączenia kurierskiego między Dreznem i Warszawą. Sas ustanowił dwa główne szlaki pocztowe. Pierwszy wiódł przez Budziszyn, Legnicę, Wrocław, Wieruszów i Piotrków Trybunalski. Drugi prowadził przez Königsbrück, Głogów, Leszno, Kalisz i Łęczycę. Pomiary i opis obu monarcha powierzył Adamowi Friedrichowi Zürnerowi, komisarzowi granicznemu dworu w Dreźnie. Wedle wyliczeń tego urzędnika – dokonanych przez niego w specjalnie skonstruowanym wozie pomiarowym „Viatorium” – na pokonanie zarówno jednego, jak i drugiego szlaku trzeba było ok. 135–136 godzin, czyli pięciu i pół dnia (choć podczas wiosennych roztopów czy jesiennych ulew mogło ich być nawet kilkanaście). Szczegółowy opis obu szlaków autorstwa Zürnera ukazał się później drukiem pod tytułem „Treściwy przewodnik dla zwyczajnej podróży z Drezna do Warszawy”.
Z tych połączeń intensywnie korzystał dwór Augusta II podczas częstych podróży między Saksonią i Rzeczpospolitą. Przejazd królewskiego orszaku zawsze był dużym przedsięwzięciem logistycznym. Kilka dni przed monarchą w drogę wysyłano całe wyposażenie włącznie z łóżkami, meblami, zastawą stołową, sprzętami kuchennymi.
Czym innym była sztafeta kurierska, gdy konie zmieniano na wyznaczonych odcinkach. Regularny szlak kurierski między Dreznem i Warszawą ustanowiono w 1732 r., a jego trasa biegła od granicy z Saksonią przez Poznań, Lubień, Sochaczew i Błonie. Dystans ok. 600 km kurierzy przemierzali w ciągu trzech dni. To za ich pośrednictwem ekspediowano przede wszystkim korespondencję państwową bądź pilne doniesienia o charakterze politycznym.
August II zdawał sobie sprawę z wartości szybkiej i niezawodnej komunikacji.