Wpływowy Polak u boku króla Aleksander Józef Sułkowski (1695–1762)
Hojnie nagradzany. Plotkowano, że był nieślubnym synem Augusta II, ale w rzeczywistości z przyjściem na świat małego Aleksandra Józefa władca saski nie miał nic wspólnego. Był on synem Stanisława Sułkowskiego, starosty krzeszowskiego i burgrabiego krakowskiego, oraz Marii z Wągrowskich, noszącej po pierwszym mężu nazwisko Szalewska.
Sułkowski szybko związał swoje losy z Dreznem. Początkowo był paziem, choć nie wiadomo, czy na dworze Augusta II, czy na tzw. młodym dworze następcy tronu. Towarzyszył królewiczowi podczas tury kawalerskiej po Europie i prawdopodobnie wtedy zawiązała się między nimi głęboka przyjaźń. Zaprocentowała ona po 1733 r., kiedy rozpoczęła się rywalizacja o tron Rzeczpospolitej po śmierci Augusta II. Sułkowski oczywiście wsparł kandydaturę saską i towarzyszył Fryderykowi Augustowi w podróży do Krakowa na koronację w 1734 r.
Nieco wcześniej, w marcu 1733 r., otrzymał w ciągu kilku dni cztery awanse: został dyrektorem skarbca, szambelanem dworu, wielkim koniuszym saskim i dowódcą gwardii przybocznej elektora. W tym samym roku elektor mianował go rzeczywistym ministrem gabinetowym. Sułkowski, wraz z Heinrichem von Brühlem (o którym dalej), kierował departamentem spraw zagranicznych Tajnego Gabinetu i departamentem spraw wewnętrznych elektoratu, jak również pracami departamentu spraw wojskowych, którego nominalnym zwierzchnikiem był August Christoph von Wackerbarth.
Dla Augusta III Sułkowski był niezwykle cenny. Nie miał wielkich ambicji zmierzających do zmonopolizowania w swym ręku jeszcze większej władzy niż ta udzielona przez króla. Był cały czas obecny u boku monarchy. Jako łowczy saski organizował dla niego okazałe polowania w lasach niedaleko Wermsdorfu i wsi Kolm, gdzie znajdował się zamek myśliwski, a w odległości 1,5 km pałac w Hubertusburgu.