Lech Wałęsa (ur. 1943)
Lech Wałęsa. Przywódca, noblista, prezydent
Chłopak ze wsi. Życiorys Lecha Wałęsy to archetyp self-made mana – nie przypadkiem Wałęsa cieszy się wielkim uznaniem w Ameryce. Nie da się tego powiedzieć o jego kraju rodzinnym, gdzie stał się on ofiarą swoistej cancel culture, wymazującej zasługi człowieka, który był przywódcą zwycięskiej walki z komunizmem. Przypomnijmy drogę, która prostego robotnika doprowadziła do Pokojowej Nagrody Nobla i fotela prezydenta Rzeczpospolitej.
Nic nie zapowiadało takiej, a nie innej przyszłości dziecka drobnego rolnika, urodzonego podczas wojny, osieroconego przez ojca, gdy miał półtora roku, i dorastającego na biednej kujawskiej wsi z ojczymem i sześciorgiem rodzeństwa. Jeśli się wyrwał z okolic rodzinnego Popowa – najpierw do Gdańska, a potem w świat wielkiej polityki – to nie zawdzięczał tego podarunkom losu, lecz własnej pracy, energii i ambicji.
Formalną edukację Wałęsa zakończył w zasadniczej szkole zawodowej w 1961 r., zdobywając umiejętności mechanika. Następne lata spędził, naprawiając ciągniki i inne maszyny rolnicze. Po dwuletniej służbie wojskowej wrócił do pracy w swoich stronach, ale w 1967 r. wyjechał do Gdańska, zatrudniając się jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Obrotny, wspominany przez kolegów jako gaduła, Lech szybko zakorzenił się w nowym środowisku. Dwa lata później założył rodzinę, żeniąc się z Danutą Gołoś, pochodzącą również z wielodzietnej chłopskiej rodziny. Żyli w bardzo skromnych warunkach, w wynajmowanych pokojach, gdzie rodziły się kolejne dzieci. Na utrzymanie szybko powiększającej się rodziny musiały wystarczyć zarobki Lecha. Danuta zajmowała się domem.
Buntownik 1970. Niespokojny temperament pchał Lecha do centrum wydarzeń, które naznaczyły historię dwóch ostatnich dekad PRL.