Akademia Francuska. Założona w 1635 r. była pierwszym stowarzyszeniem naukowym w Europie. Od początku stanowiła instytucję państwową. Ściśle wówczas związaną z francuską monarchią, miała działać na rzecz jej świetności. Podstawową funkcją akademii było wyznaczanie standardów: decydowanie, co jest sztuką dobrą, co złą, a co niebezpieczną. W efekcie jej aprobata, bądź brak, decydowała o artystycznym być albo nie być. Akademia sprawuje również władzę nad językiem francuskim: jej członkowie decydują o tym, jakie formy są dopuszczalne i to oni wprowadzają je do Słownika Akademii. Ceremonia przyjęcia w szeregi tej instytucji – nazywana wstąpieniem pod kopułę (entrer sous la Coupole), od zwieńczenia gmachu, w którym ma siedzibę – wiąże się nie tylko z ogromnym prestiżem, oznacza również gotowość pokrycia przez wybrańców niemałych kosztów bogato wyszywanego fraka i ręcznie grawerowanej szpady (obecnie jest to ok. 100 tys. euro). W skład Akademii Francuskiej wchodzi zawsze 40 osób – jej statut pod żadnym pozorem nie przewiduje poszerzenia tego elitarnego grona. Dlatego też każdorazowe przyjęcie nowego członka następuje po śmierci poprzednika.
Asteriks i Obeliks. Przygody niezwyciężonych Galów, których wioska jako jedyna oparła się Juliuszowi Cezarowi, to coś więcej niż najpopularniejszy francuski komiks, to świętość. A zarazem symbol, że francuska kultura może oprzeć się amerykanizacji. W 1961 r. rysownik Albert Uderzo i autor scenariusza René Goscinny zapoczątkowali serię zeszytem „Przygody Gala Asteriksa”. Do tej pory ukazało się ich 39. Każdy stał się wydawniczym hitem; najnowszy album, pod koniec 2021 r., rozszedł się we Francji błyskawicznie w nakładzie przekraczającym 1,5 mln egzemplarzy.