Doradcy i współpracownicy
Stefan Bidziński (ok. 1630–1704) – strażnik wielki koronny oraz kasztelan sandomierski, herbu Janina (na ilustracji). Zasłużony dowódca średniego szczebla armii koronnej w drugiej połowie XVII w. Towarzysz broni Sobieskiego, przez kilkadziesiąt lat walczył pod jego komendą niemal w każdej kampanii wojennej. Również wierny stronnik Jana III na polu politycznym, najpierw w szeregach partii malkontentów za czasów Wiśniowieckiego, a po elekcji 1674 r. – w partii dworskiej. Zwolennik rozprawy orężnej z opozycją antykrólewską.
Stanisław Jan Jabłonowski (1634–1702) – wojewoda ruski, potem kasztelan krakowski, hetman polny koronny, następnie hetman wielki. Utalentowany i bardzo doświadczony dowódca wojskowy. Towarzysz broni i od lat 50. XVII w. bliski przyjaciel Sobieskiego. Od lat 60. współdziałał z nim również na polu politycznym w ramach stronnictwa francuskiego. Odegrał ważną rolę podczas elekcji 1674 r. Od końca lat 70. jego związki z królem zaczęły się rozluźniać, a Jabłonowski lawirował między dworem a opozycją.
Marcin Kątski (1636–1710) – generał artylerii koronnej, kasztelan lwowski, a następnie wojewoda kijowski. Jeden z najważniejszych współpracowników Sobieskiego w armii koronnej, odegrał istotną rolę w jego najważniejszych sukcesach militarnych, sprawnie kierując ogniem artylerii podczas bitew pod Chocimiem (1673) i Wiedniem (1683). Zasłużony również na polu organizacyjnym, przy budowie i modernizacji głównych fortec i sieci arsenałów państwowych.
Marek Matczyński (1631–97) – koniuszy koronny, następnie podkomorzy i podskarbi wielki koronny, pełnił także urzędy wojewody bełskiego i wojewody ruskiego.