1. Mundur służbowy wing commandera (podpułkownika): czapka oficerska z daszkiem z niebieskoszarego sukna z czarnym moherowym otokiem i oficerskim orzełkiem PSP. Na lewej piersi polska polowa odznaka pilota, tzw. gapa (zielony wieniec przyznawano latającym bojowo), niżej baretki: Virtuti Militari, Krzyża Walecznych (nadanego trzykrotnie) i Distinguished Flying Cross (nadanego dwukrotnie). Na kieszeni odznaka 303. dywizjonu. Na lewym ramieniu naszywka POLAND. Mundur prezentuje Grzegorz Zaleski z Grupy Historycznej Lotnictwa Polskiego.
2. Furażerka podoficerska z regulaminowym orzełkiem ogólnowojskowym.
3. Bluza mundurowa typu battledress (w 1940 r. nieregulaminowa). Na naramiennikach oznaki stopnia pilot officer; nad lewą kieszenią odznaka pilota RAF, pod nią baretka Distinguished Flying Cross; do kołnierzyka przymocowany metalowy gwizdek (używano również plastikowych).
4. Kurtka mundurowa dla podoficerów i szeregowych. Na ramionach: naszywki „POLAND”, naszywki z orłem RAF, oznaki stopnia starszego sierżanta (korona królewska i potrójne szewrony, tzw. krokiewki). Na lewej piersi odznaka pilota RAF (tzw. skrzydełka), nad nią polska odznaka pilota.
5. Szalik jedwabny do osłony szyi przed otarciem o kołnierzyk koszuli. Nagminnie łamany przepis zabraniał noszenia go poza kabiną samolotu.
6. Rewolwer służbowy Enfield No. 2 Mk 1, kal. 38 (9 mm).
7. Zegarek pilota RAF szwajcarskiej firmy Movado.