Stefan Drzewiecki (1844–1938). Twórca łodzi podwodnych urodził się we wsi Kunka na Wołyniu. Jego dziadek walczył w powstaniu kościuszkowskim, ojciec brał udział w listopadowym. Młodego Drzewieckiego rodzina wysłała na naukę do Paryża. Tam ukończył Ecole Centrale des Arts et Métiers, nim w 1863 r. wrócił do ojczyzny, by wziąć udział w powstaniu styczniowym. Po jego upadku osiadł w Wiedniu, gdzie jego wynalazki zwróciły uwagę caratu. Zatrudniony w Petersburgu w 1877 r. zbudował pierwszy okręt podwodny. Z czasem wyposażył go w napęd elektryczny oraz wyrzutnie torped na sprężone powietrze. Car Aleksander III zamówił aż 34 jednostki, które od 1882 r. weszły do służby na Morzu Czarnym. Okręty Drzewieckiego na powierzchni napędzał silnik spalinowy, a pod wodą elektryczny, co zaczęto powszechnie naśladować. Drzewiecki zajmował się też projektowaniem samolotów. Jego nowatorskim pomysłem było zastosowanie śmigła pchającego, umieszczonego z tyłu kadłuba. Dziś powszechnie stosuje się je w motolotniach.
Julian Ochorowicz (1850–1917). Pionier telewizji urodził się w Radzyminie. Doktorat z filozofii obronił na uniwersytecie w Lipsku, po czym zajął się parapsychologią. Tropiąc duchy, wpadł na pomysł, aby skupiać soczewką obraz na fotoelektrycznej komórce selenowej, która zamieniała go w impuls elektryczny. Po przesłaniu go do drugiego odbiornika ten zmieniał elektryczność w obraz. Projekt urządzenia Ochorowicz zaprezentował na łamach pism „Nature” oraz „Lumière Electrique” w 1882 r., po czym osiadł w Paryżu. Tam poza budową urządzeń do transmitowania obrazów udoskonalił telefon Grahama Bella. Wynalazek przenosił dźwięk, ale zniekształcony i na niewielkie odległości.