Pionierem i założycielem tzw. polskiej szkoły archeologii śródziemnomorskiej był prof. Kazimierz Michałowski. To on rozpoczął badania na najważniejszych stanowiskach, dokonał wielu istotnych dla nauki odkryć i wychował uczniów, którzy kontynuowali rozpoczęte przez niego prace. W uznaniu jego zasług Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego nadano jego imię. Oto krótki przegląd polskich wykopalisk na stanowiskach faraońskich (do końca Okresu Ptolemejskiego).
Edfu (1937–1939), kierownictwo: Bernard Bruyère, zastępca: Kazimierz Michałowski. Archeolodzy prowadzili wykopaliska w centrum i na południowo-zachodnim zboczu komu (sztucznego wzgórza), przebadali ruiny miasta z okresu grecko-rzymskiego i koptyjsko-bizantyjskiego, w których znaleźli bogaty zbiór greckich i koptyjskich papirusów i ostrakonów, dokumenty administracyjne oraz handlowe. Wiele z nich trafiło do Muzeum Narodowego w Warszawie. Na południowo-zachodnim i zachodnim zboczu komu archeolodzy badali nekropolę z czasów Starego i Średniego Państwa, na której odkryli m.in. wyrzeźbione z piaskowca ślepe wrota, ukazujące symboliczne przejście z zaświatów do świata doczesnego, stele ofiarne, zastawę grobową, w tym piękne naczynia z alabastru egipskiego (trawertynu), miedziane i ceramiczne.
Tell Atrib (1957–1999), kierownictwo: Kazimierz Michałowski, Barbara Ruszczyc, Karol Myśliwiec, Hanna Szymańska. Odkryto m.in. pozostałości świątyń z czasów XXV i XXVI dynastii, zespół łaźni z czasów Ptolemeusza VI, zabudowę mieszkalną i rozległy kompleks warsztatów rzemieślniczych datowanych od IV w. p.n.e. do I w. n.e. Olbrzymie znaczenie miało zadokumentowanie niezakłóconego układu warstw z Okresu Ptolemejskiego i bogaty zbiór zabytków ruchomych, m.