Idea narodu hinduskiego. Ideologia hinduskiego nacjonalizmu (HN) zakłada istnienie narodu hinduskiego, to jest złożonego z hindusów (wyznawców hinduizmu). O ile idea narodu indyjskiego za członka tej społeczności uważa każdego Indusa (mieszkańca/obywatela Indii), niezależnie od jego wyznania, to HN z ram narodu hinduskiego wyklucza wyznawców religii, które uważa za obce Indiom, przede wszystkim islamu i chrześcijaństwa. Z drugiej strony HN zalicza do hinduskiego narodu nie tylko wszystkie możliwe hinduskie wspólnoty religijne i kasty, ale także wszystkie rdzenne tradycje plemienne, a nawet buddystów, dźinistów i sikhów, które wyrosły z pnia tej samej cywilizacji co tradycje hinduskie.
Światopogląd ten kształtował się w Indiach od lat 20. XX w. Na scenie politycznej Indii ideologia ta pozostawała długo marginalna, ale w latach 90. XX w. wyrosła na jeden z kluczowych czynników polityki. Obecnie główną organizacją HN jest Rasztrija Swajamsewak Sangh, zaś główną partią – Bharatija Dźanta Parti. Od 2014 r. rządzi ona Indiami.
Zdefiniować hindusa. Za jednego z głównych twórców HN uważa się Winajaka Damodara Sawarkara (1883–1966). Ów pochodzący z zachodnich Indii polityk ukończył studia prawnicze w Londynie i był zwolennikiem rewolucyjnej walki z władzą brytyjską. Ze względu na rolę w zamachu na brytyjskiego urzędnika lata 1911–37 spędził w więzieniu, a następnie w areszcie domowym. Zaprzestał wówczas krytykować brytyjską władzę, ale pozostał przy wątkach prohinduskich i antymuzułmańskich. Za kluczowy uważa się jego tekst „Hindutva”, który – pod pseudonimem Maratha – opublikował po raz pierwszy z więzienia w 1923 r.