Rosyjskie godło przedstawia dwugłowego złotego orła na czerwonym tle, z trzema koronami oraz jabłkiem i berłem w szponach. Na jego piersi widnieje jeździec na białym koniu. Według legendy jest to św. Jerzy, który zabija smoka i ratuje księżniczkę, za co wdzięczni poddani przechodzą na chrześcijaństwo. Dwugłowy orzeł – symbol panowania nad zachodnią i wschodnią częścią imperium – to wiano cara Iwana III, które otrzymał, żeniąc się z Zofią, bratanicą ostatniego cesarza bizantyjskiego. Orzeł i jeździec są połączeni już na pieczęci wielkiej i w herbie stosowanym przez Iwana IV. Trzy korony to zapewne symbol trzech władców: moskiewskiego, kazańskiego i astrachańskiego.
Dwugłowy orzeł w różnych wariantach i kolorach (m.in. czarny) funkcjonował do 1917 r. Rewolucja lutowa pozbawiła go wszelkich symboli monarchii, przez co lud nazywał go oskubaną kurą. Po 1918 r. bolszewicy wprowadzili herb Rosji Sowieckiej: sierp i młot na czerwonej tarczy, otoczone wieńcem kłosów. Dookoła widniał napis z nazwą państwa, a pod spodem hasło „Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!”. W 1925 r. herb samej Rosji zmieniono, nawiązując do herbu Związku Sowieckiego – m.in. kłosy się wydłużyły, a nazwa państwa została zredukowana do skrótu. Funkcjonujący od 1923 r. do 1993 r. herb ZSRR zmieniał się czterokrotnie, ale zawsze były w nim symbolizujący rolnictwo sierp i nawiązujący do przemysłu młot – na tle kuli ziemskiej, w promieniach słońca i oplotach wstęg. Carski dwugłowy orzeł wrócił w 1993 r., a w 2000 r. Duma zatwierdziła go jako godło Federacji Rosyjskiej.
Wokół godła, tak jak wokół flagi, wciąż toczą się dyskusje. Np. kilka lat temu stojący na czele Głównego Duchownego Zarządu Muzułmanów Rosji Tałgat Tadżuddin zaproponował, żeby jedną z trzech koron nad głowami orła zastąpić półksiężycem, ale propozycja nie przebiła się pod głosowanie Dumy.