George Orwell (1903–50) w świecie jest znany przede wszystkim jako autor wszędzie chyba wydanych „Folwarku zwierzęcego” i „Roku 1984”, jako bezkompromisowy krytyk totalitaryzmów: sowieckiego i nazistowskiego. Był również surowym krytykiem brutalnej władzy Imperium Brytyjskiego, którą poznał od podszewki, gdyż za młodu był jej funkcjonariuszem. Urodził się w Indiach, w ówczesnej prowincji Bengal, jako Eric Blair; ojciec był tam urzędnikiem kolonialnym, lecz rodzice wrócili do Anglii, kiedy przyszły pisarz miał 4 lata.
Uczył się potem w słynnej szkole w Eton, kuźni brytyjskich elit. Rodzice Orwella należeli do upper middle class, emocjonalnie związanej z Imperium Brytyjskim. Jak pisze jeden z jego biografów David John Taylor, nie mieli może wielkich pieniędzy, ale krzepili się wspomnieniami o świetnej wiktoriańskiej przeszłości, a „wspomnienie tego dziedzictwa stało się trwałym elementem krajobrazów duszy Orwella”. Jeśli tak, to krajobrazy wcześnie spustoszyło rozczarowanie, a potem huragan socjalizmu. Najpierw, w wieku 19 lat, po zdaniu egzaminu Blair wstąpił do Królewskiej Policji Imperialnej w Birmie, gdzie na służbie spędził 6 lat. Porzucił ją i postanowił zostać pisarzem. Wzorem Jacka Londona imał się różnych zajęć, poznawał życie najbiedniejszych, udając żebraka bez grosza, wędrując od przytułku do przytułku, najpierw w Anglii, a potem pracując na zmywaku w Paryżu, gdzie poważnie zachorował. Wrócił do domu rodziców, podjął pracę nauczyciela. Zbierał chmiel, sprzedawał książki. W 1932 r. przybrał literacki pseudonim George Orwell, ciągle prawdziwie tradycyjny – od świętego patrona Anglii (George to Jerzy) i rzeki Orwell w hrabstwie Suffolk.
Pod sam koniec 1936 r. Blair udał się na front wojny domowej w Hiszpanii, co wywarło dwojaki na niego wpływ.