PRZENIKANIA
Tematem tegorocznej Warszawskiej Jesieni jest przenikanie do muzyki współczesnej muzycznych języków historycznych i zjawisk dźwiękowych przynależących do różnych dzisiejszych gatunków. To, co dawne, także spoza mainstreamu i „niebezpiecznie” popularne, może zostać przetworzone w wyrafinowane tworzywo sztuki współczesnej. Ujmując sprawę bardziej detalicznie: obserwujemy na Festiwalu wędrówkę znaków muzycznych i agregatów dźwiękowych od muzyki klasycznej, dawnej, tradycyjnej, jazzu, improwizacji, muzyki klubowej, piosenki, avant-popu i nowej muzyki tanecznej ku wielkiemu i złożonemu polu dźwiękowemu muzyki współczesnej, mającemu tendencje do rozszerzania się z prędkością co najmniej dźwięku. Pole to, także za sprawą owego procesu transgatunkowej i transhistorycznej osmozy, na pozór traci na wyrazistości i coraz trudniej poddaje się opisowi. Ale nadal tym, co je określa, jest silna motywacja poznawcza ze strony twórców i odbiorców, kompetencja i referencja kulturowa, rys konstrukcji i spójności – by przywołać tylko najważniejsze cechy owego terytorium.
Muzyczny stan rzeczy przedstawiany jest na Warszawskiej Jesieni jako dynamiczny proces, nakładanie się zjawisk, mapę frontów o zmiennych kształtach – w opozycji do wyobrażeń statycznych, monadycznych, ceremonialnych wobec jednych idiomów językowych, zaś wykluczających inne. Przenikania to także transmedialność: to, co przychodzi z internetu, ze sztuk wizualnych, z kina i nowych technologii. To także przepływ idei – też starających się tłumaczyć rzeczywistość – a nawet polityka.
Przepływowi idei sprzyja obecność na Festiwalu kompozytorek i kompozytorów z dwudziestu czterech krajów – najwięcej z Polski, Ukrainy i Wielkiej Brytanii, choć narodowość to jedno, a świadome wybory kulturowe i rezydencjonalne – to drugie. Skoro Jesień jest także z nazwy międzynarodowa, warto tę okoliczność wyeksponować.
Przy takiej problematyce nie zdziwi, że tej Jesieni spotkają się artyści i zespoły nieczęsto goszczące razem na tym samym festiwalu.
Wśród nich: Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach pod dyrekcją Yaroslava Shemeta z solistami: Mariam Rezaei (gramofony), Łukaszem Długoszem (flet) i Rei Nakamurą (fortepian), Orkiestra Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Geoffreya Patersona, Basel Sinfonietta pod dyrekcją Titusa Engela, European Workshop for Contemporary Music pod dyrekcją Rüdigera Bohna z Piotrem Sałajczykiem (fortepian) jako solistą, Orkest De Ereprijs pod dyrekcją Gregory’ego Charette’a z Konstantynem Napolovem (perkusja) jako solistą, Chopin University Big Band pod kierunkiem Piotra Kostrzewy, Random Check Ensemble, Spółdzielnia Muzyczna contemporary ensemble, Black Page Orchestra, zespół Hańba!, {oh!} Orkiestra pod dyrekcją Martyny Pastuszki, zespół Simultaneo pod kierunkiem Karola Kisiela z Marią Pomianowską (fidel płocka, suka biłgorajska), proMODERN pod kierunkiem Andrzeja Borzyma, Tomek Szczepaniak (instrumenty perkusyjne); artyści dźwięku: FOQL, Rafał Ryterski, H31R, duet Brandhi Persico i LOUFR.
Pełen opis festiwalu