96. Czy samochód autonomiczny jest rzeczywiście samodzielny i nikogo do jazdy nie potrzebuje?

W lutym 2020 r. przewodniczący amerykańskiej Narodowej Rady Bezpieczeństwa Transportu stwierdził, że żaden z pojazdów oferowanych w USA nie jest samosterujący. Oświadczenie to opublikowano razem z raportem ze śledztwa dotyczącego wypadku samochodu Tesla model X 23 marca 2018 r. Na autostradzie 101 w stanie Kalifornia samochód uderzył w bariery i stanął w płomieniach. Jego kierowca, 38-letni Wei Huang, zginął na miejscu. To tragiczne zdarzenie spowodowane było najprawdopodobniej tym, że prowadzący nie do końca rozumiał, jakie jest działanie funkcji „autopilot”. Na podstawie danych z komputera pokładowego śledczy ustalili, że na 6 sekund przed zderzeniem Huang nie trzymał rąk na kierownicy, mimo że system alarmował go o takiej konieczności.

Pierwsze prototypy samosterujących samochodów budowano w latach 80. XX w., ale dopiero w ostatnim dziesięcioleciu pojawiły się perspektywy rozwoju zakończonego produktem dostępnym dla masowego odbiorcy. Owocem tego postępu są tzw. zaawansowane systemy wspomagania kierowcy, takie jak asystent zmiany pasa czy funkcja automatycznego parkowania. Główną motywacją przy tworzeniu tych nowinek była redukcja liczby lub ograniczanie skutków błędów popełnianych przez kierowcę. Ale rosnąca liczba czujników, w które wyposażony jest samochód, oraz zaangażowanie rozwiązań z pogranicza sztucznej inteligencji, jak widzenie komputerowe, stwarzają niepowtarzalną możliwość. Pojazd, który widzi swoje otoczenie i w jakimś stopniu je rozumie, potrafi poradzić sobie w wielu typowych sytuacjach bez ingerencji człowieka.

W zależności od koniecznego udziału człowieka w prowadzeniu samochodu SAE International – organizacja zajmująca się standardami w transporcie samochodowym – wyróżniła kilka poziomów automatyzacji kierowania.