Ziemia to jedyna w Układzie Słonecznym planeta, na której rozwinęło się życie. Odpowiednia grawitacja, atmosfera, obecność wody, bogactwo związków chemicznych oraz łańcuchy zależności międzygatunkowych doprowadziły do rozwoju naszej cywilizacji. Nigdzie nie zaobserwowano czegoś podobnego w dostępnym z naszej perspektywy wszechświecie, choć próby wykrycia życia na innych ciałach niebieskich podejmowane są nieustannie. W badaniach kosmicznych przez sondy i łaziki czy w projekcie SETI przez nadawanie i nasłuchiwanie sygnałów. Nie brakuje teoretycznych opracowań, jak np. równanie Drake’a szacujące liczbę społeczeństw istniejących w naszym otoczeniu, czyli w galaktyce Drogi Mlecznej. Nie ma w nim konkretnej odpowiedzi, jest za to wiele założeń, nad którymi do dziś pracują setki naukowców.
Czy zatem istnieje życie poza Ziemią? Tak. Od 21 lat agencje kosmiczne wysyłają przeszkolone kadry astronautów do pracy na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), która lata 400 km nad Ziemią. Kosmos nie jest tak daleko, jak by się mogło wydawać. Umowna granica to linia Kármána, 100 km nad głowami, a każdy, kto ją przekroczy, zdobywa status astronauty. Dotychczas zrobiło to ok. 600 osób – w tym 10 proc. kobiet. Liczba ta w bliskiej przyszłości zmieni się jednak diametralnie. Obserwowany w ostatniej dekadzie wyścig miliarderów do gwiazd stworzył podwaliny turystyki kosmicznej. Zbudowano komfortowe kapsuły pasażerskie. Najbardziej zaawansowaną konstrukcją jest 7-osobowy Dragon Elona Muska, który regularnie wynosi astronautów na ISS. We wrześniu 2021 kapsuła ta będzie w pełni wykorzystana przez turystów, m.in. dr Sian Proctor, która w 2018 r. przechodziła szkolenie w Polsce w organizowanej tu symulacji misji księżycowej. Europejczyk Richard Branson nie pozostaje w tyle.