Ryszarda Socha: – Co mówi niemowlę, które jeszcze nie mówi?
Małgorzata Całusińska: – Nie mówi werbalnie, ale wyraża się za pomocą całego ciała. Jest takim emocjonalnym stanem bycia. W zrozumieniu go ważna jest intuicja, wczucie się w sytuację. Może zakwiliło, bo jest głodne, zrobiło kupę, jest mu niewygodnie.
A jeśli maluch jest nakarmiony i z suchą pieluchą, a wciąż marudzi? Zniecierpliwione otoczenie oczekuje, że mama będzie wiedziała, skąd ten płacz i coś z nim zrobi.
Ona nie powinna się nadmiernie zastanawiać, o co niemowlęciu chodzi, bo być może nigdy się nie dowie. Nie jest w stanie wychwycić każdej przyczyny jego reakcji. Najlepiej zrobi, jeśli mocno je przytuli. Pobędzie z nim w fizycznej bliskości, tak jak są ze sobą zwierzęta. Obserwowałam taką scenę w samolocie. Dziewczynka, może półtoraroczna, histerycznie płakała prawie przez cały czas. Mama bardzo się starała ją uspokoić. Cały czas coś jej dawała – a to zabawkę, a to smoczek, a to picie. Ale na ręce jej nie wzięła. Powód mógł być prosty: dziecko też reaguje na świat, który je otacza, może po prostu dziewczynka bała się lecieć samolotem, kto wie?
Przytulenie ma być receptą na reakcje, których nie umiemy odczytać?
Jeżeli rodzic przytrzyma dziecko blisko swojego ciała, ich oddechy zgrywają się ze sobą. Jeżeli on się wyciszy, niemowlę automatycznie też.
Tylko że czasami rodzic jest podenerwowany.
Wtedy praktyczne jest uświadomienie sobie, co się czuje. Że czuje się na przykład gniew. Jeżeli dorosły to sobie uświadomi, to choć nie przestaje się denerwować, potrafi zapanować nad swoim zachowaniem i zaczyna się do dziecka zwracać inaczej.