Koncern General Motors zapłacił za akcje spółki Adam Opel AG 33 362 000 dol. Było to pod koniec lat 20. ubiegłego stulecia, Opel produkował wtedy niespełna 50 tys. samochodów rocznie. 80 lat później General Motors został zmuszony do pozbycia się większościowego pakietu Opla (oraz brytyjskiego Vauxhalla, który należał do GM jeszcze dłużej). Transakcja zostanie sfinalizowana w listopadzie. Za 55 proc. akcji firmy, która wytwarza 1,5 mln aut rocznie, nie dostanie złamanego centa. Wystarczyło mu, że ktoś przejmie gigantyczne długi. Bo w tym biznesie nie jest ważne, ile się produkuje samochodów, ale ile się na nich zarabia. A Opel, podobnie jak General Motors, amerykański koncern-matka, od kilku lat notował straty. Tylko w tym roku wyniosą one 3 mld euro. W sumie za ostatnie 8 lat uzbierało się już ponad 6 mld euro.
Jak na razie do portfela musiał sięgnąć niemiecki podatnik. Rząd Angeli Merkel na podtrzymanie Opla przy życiu udzielił już pożyczki 1,5 mld euro w gotówce i obiecał 3 mld w gwarancjach kredytowych. Być może i my się będziemy musieli do tego dołożyć, bo pojawiła się sugestia, że kraje, w których znajdują się fabryki Opla/Vauxhalla, jeśli zależy im na ich utrzymaniu, powinny także otworzyć swoją kasę. A w Polsce mamy zakłady Opla w Gliwicach zatrudniające 2,5 tys. pracowników. Na razie rząd zapewnia, że płacić nie będzie, a polskiemu Oplowi nie stanie się krzywda. Zakład jest nowoczesny, zaś produkcja w Polsce tania. Rusza właśnie produkcja najnowszego Opla Astry IV – modelu podstawowego dla ekonomicznego losu koncernu, więc nikt rozsądny nie zamykałby takiego zakładu.
Sprzedaż Opla została wymuszona przez panią kanclerz Merkel, która użyła portfela jako pistoletu. Zagroziła GM, że jeśli będą się ociągać, zażąda zwrotu pieniędzy i więcej nie pożyczy.