Powiat Opoczno (woj. łódzkie) długo i na próżno zabiegał o pozyskanie zagranicznych regionów do współpracy, za czym idą zwykle jakieś inwestycje, wymiana młodzieży, prestiż oraz zagraniczne wyjazdy służbowe. Miasto i okolica nie miały ani atrakcji turystycznych, ani dużych pieniędzy i chętnych do takiej współpracy nie było. Wreszcie ktoś wpadł na pomysł. Dwie tablice pamiątkowe – po ok. 2 tys. zł za sztukę. Wiosną 2009 r. miejscowy miłośnik historii Włodzimierz Koperkiewicz przygotował historyczny rys wydarzeń wartych upamiętnienia, ucieszony, że wreszcie jest wola, by uczcić coś z jego długiej listy.
Tablicę ku czci „żołnierzy węgierskich, ofiarnie broniących polskiej ludności Opoczna i okolic” w czasie I i II wojny światowej powieszono na ścianie zabytkowego kościoła św. Bartłomieja. Tablica ukraińska zawisła na ścianie starostwa. Ku pamięci ofiar stalagu XII C, czyli obozu jenieckiego, podobno istniejącego w latach 1943–1945 na miejscu dzisiejszego Starostwa Powiatowego. 300 Ukraińców, wedle opracowania historycznego pana Koperkiewicza – młodych chłopców, miało na koniec zostać rozjechanych czołgami przez NKWD.
Daty odsłaniania zgrano z harmonogramem wizyt delegacji zagranicznych i rzecz przebiegła we wspaniałej atmosferze. Niebawem prezydent Węgier uhonorował starostę Opoczna Józef Roga Krzyżem Rycerskim Orderu Republiki – za szczególne zasługi w krzewieniu kultury węgierskiej. Ustalono wstępne daty podpisania deklaracji o współpracy.
I wtedy Maciej Mrozowicz, redaktor miejscowej gazety, postanowił przygotować do druku coś więcej o obu wydarzeniach upamiętnianych na tablicach. Ale wydarzeń nie znalazł. A to, co znalazł, opisał.
Fakty
Kielecki oddział Instytutu Pamięci Narodowej poinformował redaktora, że stalag XII C owszem istniał – w Bliżynie, Końskich, Kielcach i na Świętym Krzyżu, ale nigdy w Opocznie.