Policyjne grupy jednocześnie wkroczyły do mieszkań, gabinetów lekarskich i urzędów, by uniemożliwić ukrycie dowodów. Później telewizja pokazała zwożonych do prokuratury więźniarką ludzi. Anna B. dokumentację działalności miała w domu. Gdy policjanci wyważali drzwi do jej mieszkania, próbowała ją spalić. W dokumentach były zanotowane nawet wysokości łapówek.
Mechanizm był prosty. Najpierw trzeba było znaleźć „dojście”, ale w niewielkim mieście zawsze można znaleźć kogoś, kto „dojście” ma. Uważana za główną organizatorkę wałbrzyskiej sieci Anna B., która pośredniczyła pomiędzy klientami a lekarzami, pracowała przed laty w jednym ze szpitali jako pomoc techniczna. Pośredniczka kierowała do zaprzyjaźnionego lekarza, a ten sporządzał potrzebną dokumentację choroby, która wędrowała do ZUS.
– Przede wszystkim żenujące są kwoty, za które lekarze gotowi byli łamać prawo – mówi komisarz Sławomir Cisowski z KW Policji we Wrocławiu. – Uderza rażąca dysproporcja ich wysokości i ponoszonych przez budżet strat.
Za 100–200 zł można było kupić dwutygodniowe zwolnienie z pracy. Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy i idące za tym prawo do kilkuletniej renty kosztowało ok. 3–4 tys. zł, diagnoza reklamująca od służby wojskowej od 2,5 do 4,5 tys. zł.
Łapówki były niskie, bo większość zatrzymanych ludzi, którzy kupili sobie renty, też nie należała do bogatych.
– Pełny przekrój społeczny – mówi prokurator okręgowy w Świdnicy Jerzy Kasiura. – Ludzie z wyższym wykształceniem i zupełnie bez wykształcenia, starsi i młodzi.
Po przesłuchaniach byli zwalniani do domów, z zastosowaniem dozoru policyjnego lub poręczenia majątkowego.