Dlaczego komórki macierzyste budzą takie emocje? Każdy z nas, zanim urodziliśmy się, był kiedyś na początku swej historii pojedynczą komórką. Dokładniej – zapłodnioną komórką jajową. Upraszczając nieco skomplikowany proces rozwoju embrionalnego można powiedzieć, że ta pojedyncza komórka przez kilka pierwszych dni życia płodu dzieliła się na identyczne komórki potomne, z których dopiero później drogą różnicowania powstaje ponad 200 rozmaitych typów komórek – skóry, nerwów, mięśni lub wątroby – tworzących różne tkanki naszego organizmu. Te pierwotne, niezróżnicowane komórki – zwane właśnie komórkami macierzystymi – mają więc potencjał przetworzenia się w dowolną tkankę naszego ciała.
Jeśli zdołamy proces ten kontrolować w laboratorium, można będzie z komórek macierzystych wytwarzać „części zamienne” (mięsień serca czy tkankę nerwową) pozwalające leczyć wiele chorób degeneracyjnych: chorobę Alzheimera, Parkinsona, nowotwory lub uszkodzenia rdzenia kręgowego. Byłaby to medyczna rewolucja przypominająca swą skalą odkrycie antybiotyków. Przeszkody stojące na drodze do zrozumienia i opanowania tych potencjalnych możliwości są jednak nie tylko natury technicznej. Badania komórek macierzystych rodzą fundamentalne pytania natury etycznej i politycznej. W grę wchodzą zakorzenione poglądy zarówno na temat dopuszczalności przerywania życia poczętego jak również poczynania życia w sposób niezgodny z naturą.
200 tysięcy embrionów
Pierwszym źródłem komórek macierzystych używanych w badaniach medycznych były tkanki płodów pochodzących z usuniętych ciąż. Przerywanie ciąży jest w Ameryce legalne. Wydawać by się więc mogło, że skoro już płód został usunięty, to wykorzystanie go do celów naukowych nie powinno budzić kontrowersji.