W opóźnianiu prac nad ordynacją AWS ma wyraźny polityczny cel. Sejm zajmie się nią dopiero po parlamentarnych wakacjach. Prace legislacyjne uda się przeciągnąć co najmniej do połowy października. A wtedy znana już będzie odpowiedź na pytanie, jak rezultat osiągnięty przez Mariana Krzaklewskiego w wyborach prezydenckich wpłynie na dalszy kształt AWS. W zależności od tego, czy ugrupowanie to zachowa jedność, czy się rozpadnie, do ordynacji będzie można wpisać rozwiązania, które politykom AWS pozwolą zachować lub umocnić dotychczasowe wpływy.
Gra taka grozi jednak komplikacjami w przypadku rozwiązania Sejmu przed uchwaleniem nowej ordynacji. Opinie konstytucjonalistów są tu podzielone. Wybory prawdopodobnie należałoby wtedy przeprowadzić według dotychczasowych przepisów ordynacji w starych okręgach wyborczych, które wykrojono na podstawie siatki 49 byłych województw (nie uwzględniano by wówczas granic powiatów, nie mówiąc o tym, że partie zbudowały już terenowe struktury dopasowane do podziału kraju na 16 województw). Powstałby trudny do wyobrażenia chaos – zarzewie ostrych politycznych sporów. Bez wątpienia pojawiłyby się też wnioski o sądowe rozstrzygnięcie ważności tak przeprowadzanych wyborów. Ledwie krzepnący system polityczny III RP przeżyłby kolejny poważny zawał.
Lepiej się nie spieszmy
W lipcu 1999 r. skierował projekt ordynacji do laski marszałkowskiej SLD, a potem PSL. Obu partiom przytrafiły się wpadki. Egzaminu z wyborczej arytmetyki nie zdał SLD, któremu wyszło, iż w Sejmie będzie 462 posłów (konstytucja mówi o 460). Ludowcy z kolei zapomnieli o istnieniu powiatu wielickiego. Błędy skorygowano w autopoprawkach. AWS i UW, będące wówczas w koalicji, ze złożeniem swoich projektów wstrzymały się do września. Projekt złożył także SKL (nie porozumiawszy się z AWS w sprawie wspólnej ordynacji) i Senat.