Joanna Podgórska pisze, że „Winnetou”, film przygodowy dla młodzieży (POLITYKA 36), powstał w1961 r. Film ten został jednak nakręcony w 1963 r., a w Polsce mieliśmy okazję oglądać go dopiero w 1966 r. (...) Film powstał w koprodukcji zachodnioniemiecko-jugosłowiańskiej. Na naszych ekranach wyświetlano go z polskim dubbingiem, a głosu Winnetou użyczył nieżyjący już aktor Andrzej Antkowiak. Tak więc, wbrew temu, co pisze autorka, ówczesny widz nie mógł usłyszeć z ekranu okrzyku „Hande hoch”.
Serię filmów o przygodach wodza Apaczów zrealizował zachodnioniemiecki reżyser Harald Reini w wytwórni Rialto (Berlin) przy współudziale jugosłowiańskiego Jadran Film (Zagrzeb). „Amerykańskie” plenery kręcono właśnie w Jugosławii. W „Winnetou” wystąpiła cała plejada ówczesnych, jak i przyszłych międzynarodowych gwiazd filmowych, m.in.: Niemcy Mario Adorf (Santer), Klaus Kinsky oraz Karin Dor jako piękna Ribana, Jugosłowianin Gojko Mitić, Anglik Stewart Granger (Old Surehand), Amerykanin Lex Barker (Old Shatterhand) oraz Francuz Pierre Brice jako Winnetou.
Odpowiedzią kinematografii wschodnioniemieckiej na filmy o „Winnetou” było kilkanaście obrazów o losach dzielnych Indian z plemienia Dakota oraz ich wodza Tokai-to, które nakręcono na przełomie lat 60. i 70. Obrazy realizowano głównie w plenerach Gruzji, a większość z nich wyreżyserował Gottfried Kolditz. Główną rolę w serii grał jugosłowiański aktor Gojko Mitić, znany już z epizodów w filmach o Winnetou. W kilku filmach gościnnie wystąpiła Barbara Brylska. Do najpopularniejszych obrazów tego cyklu należały: „Synowie Wielkiej Niedźwiedzicy”, „Ślad Sokoła” i „Białe Wilki”.