Ewa Winnicka [art. „Jest Adam, kiedyś będzie Ewa”, POLITYKA 9, na temat kobiet-duchownych] napisała, że pierwszą kobietą sprawującą taki urząd w Polsce była Ewa Dolej z Kościoła metodystycznego, ordynowana w 1972 r. Jest to prawdą wyłącznie w odniesieniu do protestantyzmu. Autorka pominęła jednak całkowicie ruch mariawicki, specyficznie polski nurt chrześcijaństwa. Jego pierwszy arcybiskup, Jan Maria Michał Kowalski, wyświęcił w 1928 r. dwanaście zakonnic na kapłanki; później nastąpiły dalsze ordynacje, również biskupie. W latach 30. XX w. w Kościele mariawitów urząd duchownego pełniło 12 „biskupek” i ponad 100 kapłanek i diakonis. Święcenie kobiet było jedną z przyczyn rozłamu w łonie mariawityzmu na tzw. mariawitów płockich (Starokatolicki Kościół Mariawitów) i felicjanowskich (Kościół Katolicki Mariawitów) oraz usunięcia mariawitów z unii utrechckiej zrzeszającej biskupów starokatolickich. Mariawici płoccy w 1938 r. znieśli kapłaństwo kobiet. Felicjanowscy zachowali je natomiast do dziś, ale są społecznością znacznie mniejszą, a ostatnie święcenia miały tam miejsce kilkadziesiąt lat temu (w tej chwili denominacja ma kilkanaście kobiet-duchownych). Jest to fakt mało znany i obywający się bez fotografii „kobiety księdza” w większości polskich czasopism – może dlatego, że chodzi o służbę duszpasterską, a nie o ideologię równouprawnienia.
Jerzy Rzędowski
student Chrześcijańskiej Akademii
Teologicznej w Warszawie