Leszek Miller, Lech Nikolski, Włodzimierz Czarzasty, Robert Kwiatkowski, działając wspólnie i w porozumieniu, w lipcu 2002 r. złożyli za pośrednictwem Lwa Rywina propozycję korupcyjną będącej wydawcą »Gazety Wyborczej« spółce Agora” – tak brzmi jeden z zasadniczych wniosków sprawozdania posła Zbigniewa Ziobro z prac komisji śledczej, które uzyskało sejmową większość. Inne wnioski, odnoszące się do reakcji organów państwa na wiadomość o tej aferze, sprowadzają się do konstatacji, że prawo złamali: prezydent Aleksander Kwaśniewski, b. premier Leszek Miller, b. minister sprawiedliwości Grzegorz Kurczuk oraz szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Andrzej Barcikowski.
Działamy w warunkach pustki prawnej – mówił marszałek Józef Oleksy przed owym dziwacznym głosowaniem, kiedy to prawdę o aferze Rywina wybierano drogą eliminacji. W istocie działano nie tylko w warunkach pustki prawnej, ale na Dzikich Polach, łamiąc po drodze wszystkie kolejno przyjmowane ustalenia, nie licząc się z żadnymi opiniami prawnymi, zmieniając z godziny na godzinę zdanie co należy robić, wymuszając krzykiem decyzje na marszałku Sejmu i wreszcie zrywając obrady w sytuacji, gdy istniały przynajmniej wątpliwości interpretacyjne w kwestii sposobu głosowania. Pustka prawna nie wzięła się znikąd, jest ona efektem świadomego zaniechania swoich obowiązków przez władze Sejmu i władze komisji śledczej. O tym, że nie ma żadnego trybu postępowania ze sprawozdaniem, wiadomo było od kilku miesięcy. Taka sytuacja była jednak dla wszystkich wygodna. Wiadomo było, że ostatecznie rozegra się bitwa polityczna i że w tej sytuacji lepiej poruszać się poza procedurami.
Powrót z Dzikich Pól, jaki nastąpił po głosowaniu, ma swoją wielką wagę polityczną. Dla tych, którzy głosowali za sprawozdaniem Zbigniewa Ziobro, konsekwencje są oczywiste: wniosek o postawienie prezydenta RP przed Trybunałem Stanu.