Obraz, który pchnął naprzód toczącą się w Europie rewolucję seksualną i któremu przypisywano pornograficzne treści, chociaż w intencji twórców miało to być dydaktyczne dzieło z dziedziny oświaty seksualnej, jest do dziś w kraju Bergmana najczęściej opisywanym filmem. Może dlatego, że po raz pierwszy w normalnym kinie pokazano wówczas nieudawany stosunek seksualny, scenę onanizmu i penisa w stanie wzwodu, wszystko okraszone naukowymi wywodami.
O ile jednak pierwszy obraz był filmową lekcją języka miłości w ramach zapoczątkowanego wówczas na szerszą skalę uświadamiania seksualnego w szkołach, to obecna wersja jest już w pełni sfabularyzowana. Występuje w niej jedna z najwybitniejszych współczesnych szwedzkich aktorek Regina Lund, w roli telewizyjnej prezenterki uświadamiającego programu seksuologicznego, odpowiadającego na erotyczne rozterki telewidzów. Taki scenariusz pozwalał na pokazanie problemów, jakie może napotkać współczesna młodzież inicjująca życie seksualne. Film dozwolony jest dla młodzieży od lat 15, a na zamkniętych pokazach szkolnych od lat 14.
Na pokaz prasowy w Sztokholmie zaproszono uczniów ze szkół
gimnazjalnych. Seans odbył się w ciszy, chociaż młodzi Szwedzi wcale nie zachowują się spokojnie w kinach i zdarza im się na głos komentować akcję. Po pokazie reakcje młodych widzów były stłumione i nie ukrywano znudzenia. „Gdybym miała zapłacić za bilet, nigdy nie wybrałabym się na to”, „To może być pożyteczne dla uczniów szkół podstawowych”.
W Szwecji uświadamianie seksualne (obowiązkowe) zaczyna się już w przedszkolu. Młodzież uczestnicząca w prasowej premierze miała najwyraźniej lekcje języka miłości za sobą i to chyba nie tylko w teorii, i za dalsze, nawet w atrakcyjnej filmowej wersji, podziękowała.