Robimy zakupy w supermarkecie – kasjerka przesuwa towary nad specjalnym okienkiem i kasa automatycznie sumuje ceny kolejnych zakupów. Nie zdajemy sobie sprawy, że stoimy wówczas oko w oko z jednym z najdonioślejszych wynalazków, który zrewolucjonizował współczesny handel, eliminując mnóstwo pomyłek człowieka i zdecydowanie skracając obsługę. Nie tylko kas: wprowadzona do pamięci komputera informacja jest bowiem również wykorzystywana do sterowania zaopatrzeniem magazynów i innych ważnych przedsięwzięć logistycznych. Pierwsza taka operacja została wykonana 26 czerwca 1974 r. w domu towarowym Marsh w Troy, w stanie Ohio, zaś kupowanym towarem była guma do żucia Wrigley’s.
Historia kodu, za pomocą którego można w systemie pionowych kresek ukryć – i udostępnić do elektronicznego przetwarzania komputerom – wiele informacji o dowolnym przedmiocie (cenę, nazwę producenta, kraj i datę produkcji itp.), liczy sobie jednak w sumie już lat 75. Już bowiem w 1932 r. niejaki Wallace Flint napisał na Harvard University pionierską – jak dziś się ocenia – pracę magisterską na temat automatycznych punktów kasowych w supermarketach. W 1959 r. Girard Feissel zgłosił w amerykańskim urzędzie patentowym wniosek dotyczący sposobu kodowania cyfr od 0 do 9. W 1976 r. opracowano pierwszy kod kreskowy, pozwalający zapisywać nie tylko cyfry, ale i litery – Code 39. Od 1998 r. funkcjonuje na świecie jednolity system takiego znakowania.
Jak to działa? W trakcie czytania kodu wiązka laserowa jest odbijana przez jasne paski, a pochłaniana przez ciemne. Światło odbite powoduje powstanie sygnałów elektrycznych, które analizuje komputer. W zależności od grubości kresek i przerw między nimi różna jest długość trwania poszczególnych sygnałów. Jest to tylko nieznacznie bardziej skomplikowane od zasady działania alfabetu Morse’a, a odegrało w naszym życiu tak doniosłą rolę.