Budda mówił swoim uczniom: „Nie dociekajcie początków Wszechświata, bo to strata czasu; niezależnie od możliwych odpowiedzi w tej kwestii wasze położenie, jako istot poddanych bolesności przemijania, nie zmieni się ani na jotę”. Zdaniem Stephena Hawkinga, znakomitego brytyjskiego fizyka, w podobny sposób do badań nad początkiem początków zniechęcał papież Jan Paweł II, twierdząc, że czas przed Wielkim Wybuchem zarezerwowany jest dla Boga. Hawking powiadał też, że gdyby papież rozumiał jego prace, to by kazał spalić uczonego na stosie.
Można jednak wyjść poza stereotyp konfliktu między nauką a religią. Nie trzeba w tym celu udawać się ani do Oksfordu, ani do Watykanu, wystarczy wyprawa do spokojnego, uroczego Tarnowa.
W Tarnowie, w standardowym lokalu mieszkalnym z epoki socjalistycznego budownictwa, żyje i pracuje profesor Michał Heller, fizyk, filozof i teolog. Dla porządku dodać należy, że prof. Heller jest księdzem katolickim, choć – jak sam podkreśla – stan ten nie ma żadnego znaczenia dla pracy badawczej, w której stosować trzeba metody obiektywne, wolne od światopoglądowych przekonań uczonego. Warto jeszcze dodać, że prof. Heller jest członkiem Papieskiej Akademii Nauk i regularnie spotyka się z papieżem, by dzielić się wiedzą na temat aktualnego stanu nauk przyrodniczych, w tym najdroższej sercu profesora kosmologii.
Michał Heller sam aktywnie prowadzi badania kosmologiczne. Ich wynikiem jest właśnie rozwijana nowa i oryginalna koncepcja, stanowiąca próbę pogodzenia najpoważniejszych sprzeczności współczesnej fizyki, a zarazem wyjaśnienia początku Wszechświata. W wersji popularnej koncepcja ta przedstawiona została w wydanej niedawno nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka książce „Kosmologia kwantowa”.