Film Branagha jest silny siłą książkowego pierwowzoru, a słaby tam, gdzie filmowcy postanowili od niego odchodzić, by dodać historii dramatyzmu, dynamiki i humoru, wszystkiego aż do przesady.
Wybitny, nominowany do Oscara dokument haitańskiego reżysera Raoula Pecka oparty jest na nieopublikowanym tekście afroamerykańskiego pisarza Jamesa Baldwina.
Film o niczym i o wszystkim.
Mocna satyra na niestrawną, zadufaną w sobie amerykańską klasę średnią oraz jej sterylną hipokryzję i cynizm.
Film leniwy: korzystający ze schematów, niekłopoczący się tworzeniem złożonych postaci, kręcony na zielonym ekranie, efekciarski, a do tego kiepski technicznie, bo momentami efekty specjalne były tak złe, że aż zęby zgrzytały.
Film jest skierowany do szerszej publiczności, niż była sama sztuka artysty, więc siłą rzeczy musi być też trochę rozczarowujący.
Nowa animacja Pixara „Coco” jest kolejną mądrą produkcją studia – dla dzieci i dla dorosłych.
Wszystko opiera się na osobistym doświadczeniu, na przeżytych emocjach, psychologicznej prawdzie.
Film o kryzysie komunikacji między ludźmi w Korei Południowej.
Film o walce stoczonej ze sobą i światem.
Dokument kładzie nacisk na niuanse rodzinnego życia Beksińskich.
Czarna groteska, do której scenariusz napisali bracia Coen, niewątpliwie kolejny raz przysporzy George’owi Clooneyowi chwały jako zdolnemu reżyserowi.
Wszystkie zawarte w wydaniu filmy poddano rekonstrukcji cyfrowej, a rozmach i jakość edytorska czynią z tej kolekcji wyjątkowe przedsięwzięcie.
Film nie jest specjalnie brutalny, a jego powtarzalność dość szybko zaczyna męczyć.
Mniej jest tym razem nostalgii, a więcej akcji i emocji.
Pozostaje wrażenie niewykorzystanych możliwości.
Twórcy nie brakuje odwagi w podejmowaniu węzłowych, drażliwych problemów ani konsekwencji i nonkonformizmu w ich rozwiązywaniu.
Najlepsza superprodukcja Marvela o nordyckim bogu piorunów Thorze wyreżyserowana przez Taikę Waititi, offowego twórcę nowozelandzkich komedii i serialu „Flight of the Conchords”.
Serial ogląda się nieźle, przede wszystkim dzięki uroczemu i naturalnemu Groffowi w głównej roli.
W tym pięknym filmie udzielającym lekcji empatii śmiech i wzruszenie towarzyszy do końca.
